The Militarisation of Behaviours
Social Control and Surveillance in Poland and Ireland
O Książce
The Militarisation of Behaviours: Social Control and Surveillance in Poland and Ireland ilustruje rolę ustawodawstwa irlandzkiego i polskiego odnoszącego się do rozwoju społecznego i prawnego oraz jak to prawo doprowadziło do wprowadzenia procesu militaryzacji zachowań (the militarisation of behaviours). Militaryzacja zachowań jest procesem masowej kontroli społecznej stosowanej przez państwo (a rzadziej przez podmioty niepaństwowe), w którym cywile poddawani są traktowaniu podobnemu do tego, jakie jest przewidziane dla żołnierzy. Kiedy stosuje się ten proces, prowadzi on do ograniczenia wolności części społeczeństwa. W efekcie militaryzacja zachowań jest potężnym mechanizmem kontroli społecznej, odpowiedzialnym za podporządkowanie obywateli woli urzędników państwowych. Składa się on z kilku elementów, które zostały omówione w książce i które odnoszą się do biurokracji, propagandy, chronotopów, języka i kultury wojskowej, ustawodawstwa wyjątkowego, nadzoru, profesjonalizacji i militaryzacji w sferze życia publicznego. Militaryzacja zachowań ma na celu stworzenie poziomu jednolitości w społeczeństwie, zależności od państwa i posłuszeństwa. Opiera się na mechanizmach kontroli społecznej, na przykład na różnych formach panoptyzmu i dyscypliny (takich jak musztra społeczna). Część książki poświęcona jest kompleksowemu odtworzeniu sposobu, w jaki ten proces przebiegał w Polsce i Irlandii. Rozdziały dotyczące Polski i Irlandii służą wyjaśnieniu, w jaki sposób niektóre zmiany legislacyjne zostały wprowadzone i jakie są ich przyczyny. Pokazują one również, w jaki sposób państwa mogą wpływać na swoich obywateli. Aby w pełni docenić złożoność tego procesu, autor omówił i wyjaśnił jego warstwy i koncepcje w niej zawarte. W rezultacie ta książka bada wartość teorii odnoszącej się do szkód społecznych, sprawiedliwości społecznej, przestępczości i kontroli w kontekście militaryzacji zachowań. Koncentrując się na praktycznej realizacji tego procesu, usankcjonowana przez państwo przemoc i ingerencja stworzyły bariery dla wolności i doprowadziły do tego, co możemy uznać za zbrodnie możnych.
O Autorze
Błażej Kaucz bada zagadnienia z zaresu kryminologii i nauk społeczno-prawnych. Ukończył doktorat z kryminologii na Wydziale Socjologii i Kryminologii na University College Cork w Irlandii. Błażej jest także absolwentem studiów prawniczych (LL.M., LL.B.) na Uniwersytecie Wrocławskim, jest pedagogiem uniwersyteckim z pasją i pewnym siebie prezenterem. Prowadził zajecia w University College Cork, obejmujących tematy teorii kryminologicznej i socjologicznej związanej z kontrolą społeczną, prawem i rozwojem, krytyczną kryminologią, przestępczością, kryminalizacją, penologią, systemem sądownictwa karnego i socjologią społeczności. Zainteresowania badawcze Błażeja koncentrują się wokół wzajemnego oddziaływania widocznych i ukrytych elementów życia społecznego, w tym sformułowanej koncepcji militaryzacji zachowań i bardziej utrwalonych koncepcji ukrytego programu nauczania, guilty knowledge, profesjonalizacji, przestępczości zorganizowanej i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych.
Recenzje
Praca ma charakter oryginalny i nowatorski. Dotychczasowa literatura kryminologiczna mało uwagi poświęciła temu tematowi, dlatego też Autorowi należą się słowa uznania za podjęcie trudu przybliżenia czytelnikowi tej problematyki.
Prof. dr. hab. Brunon Hołyst, Profesor Wyższej Szkoły Menadżerskiej w Warszawie
Jest to ważna książka, która oferuje rzadką, porównawczą socjologiczno-kryminologiczną analizę Polski i Irlandii, koncentrując się na podręcznikach prawa, używając kilku obiecujących terminów analitycznych, takich jak „sekurytyzacja”/ „desekurytyzacja” oraz „winna wiedza” (guilty knowledge) ekspertów. Czerpiąc inspirację zwłaszcza z prac Michela Foucaulta, ale także Michaiła Bachtina na temat chronotopu i Victora Turnera na temat procesu rytualnego i liminalności, książka zgłębia irytujące pytanie, w jaki sposób ideologicznie tak różne reżimy polityczne zbiegły się jednak z podobnymi praktykami kontroli społecznej, narzucając jako normę pewnego sztywnego i mechanicznego sposobu postępowania, który zdaniem autora sprowadzał się do prawdziwej militaryzacji zachowań. Szczególnie interesujące, zwłaszcza biorąc pod uwagę naszą obecną sytuację, jest skupienie się na sposobie, w jaki ustawodawstwo nadzwyczajne było wykorzystywane i nadużywane do celów politycznych. Książka pomaga również powrócić do równie niepokojącego pytania, dlaczego istniało dziwne „wyborcze pokrewieństwo” między komunizmem a katolicyzmem, po raz pierwszy zbadane w literaturze dotyczącej „psychologii tłumu”, a także u Tomasza Manna.
Prof. Arpad Szakolczai, Emeritus Professor of Sociology, University College Cork, Irlandia
Ta książka jest bardzo ważnym wkładem w krytyczną kryminologię. Tworzy nowy rodzaj symbolicznego powiązania między polską kryminologią a światowym spojrzeniem na nią, zwłaszcza kryminologią irlandzką. Niniejsza monografia przedstawia oryginalny sposób myślenia autora o kontroli społecznej i sprawiedliwości społecznej w europejskim systemie państw demokratycznych; i otwiera nowy poziom dyskusji w ramach kryminologii krytycznej w Europie. Autor reprezentuje nowe pokolenie irlandzkich i polskich kryminologów poszukujących ogólnych trendów we współczesnych społeczeństwach i ich systemach prawnych. Błażejowi Kauczowi należą się gratulacje za obszerną analizę tematu.
Prof. dr. hab. Krzysztof Czekaj, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie
Definicje
Militaryzm, co to jest?
„Militaryzm to predyspozycja do poszukiwania rozwiązań militarnych stosowanych w przypadku problemów i konfliktów politycznych (Scott i Marshall, 2009: 472–473).” (Kaucz 2022:145).
„Wiele osób zajmujących się krytycznymi studiami wojskowymi i dziedzinami pokrewnymi napotyka problem definicyjny, który należy rozwikłać. Wiąże się to z mieszaniem pojęć: militaryzm i militaryzacja. Obydwa przyrostki -izm (-izm) i -izolacja (-izacja) odnoszą się do działań ujętych w formie rzeczownika. Znaczenia-izmy mogą również odnosić się do stanów, zasad i doktryn. Przyrostek polega na tworzeniu rzeczowników oznaczających akt, proces lub rezultat zrobienia czegoś lub zrobienia czegoś (Soanes i in., 2006). Zatem trudności językowe i brak jasności mogą uniemożliwić dalszy rozwój badań nad militaryzmem i militaryzacją” (tamże, s. 145).
Militaryzacja, co to jest?
„[M]ilitaryzacja to proces, w którym państwo stosuje metodę przypominającą operacje wojskowe w sprawach sfery publicznej. Enloe (2004) przedstawia militaryzm jako ideologię, a militaryzację jako proces społeczno-polityczny. Militaryzacja to złożony proces, który głęboko wnika w militaryzm rdzeń społeczeństwa (ibid.). Natomiast demilitaryzacja jest procesem odwrotnym, gdy militarny charakter i wpływ na sfery społeczne zostaną wyeliminowane lub zmniejszone (Carlton-Ford, 2017; Easton, 2017; Soanes i in., 2006).” (Kaucz 2022:145).
„Militaryzacja ma miejsce, gdy państwo kontroluje określony element sfery publicznej, np. operacje wojskowe. Może do niej dojść, gdy powstaje konflikt wewnątrz narodów lub między narodami (konflikt militarny); kiedy państwo zaczyna kupować broń (rozbudowa wojskowa) w celu przygotowany na ten konflikt (przygotowanie do wojny) lub gdy na horyzoncie pojawia się powstanie (interwencja wojskowa oraz militaryzacja i uzbrojenie obywateli). Enloe (2004) zauważa, że militaryzacja ma miejsce najczęściej w okresie niewojennym. W rezultacie ma to miejsce także wówczas, gdy dąży się do rozwiązania konfliktu (poprzez sekurytyzację, zob. Buzan i in., 1998) oraz gdy urzędnicy państwowi czują się niepewni co do swojej pozycji i bezpieczeństwa (poprzez pacyfikację wojskową; militaryzacja przestrzeni miejskich [Wacquant, 2008]). Niektórzy badacze (Shaw, 1991) używają tego terminu także w jego wąskim znaczeniu, odnosząc się do rosnącej obecności wojska (a dokładniej armii) w sferze publicznej. Zamiast określenia militaryzm czy militaryzacja używa się czasami słów takich jak polityka obronna i odstraszanie (ibid.)” (tamże: 147-8).
Militaryzacja zachowań, co to jest?
Militaryzacja zachowań to proces stosowany przez państwo w celu podporządkowania sobie obywateli.
Mówiąc szerzej, „jest to masowy proces kontroli społecznej stosowany przez państwo (rzadziej przez podmioty niepaństwowe), podczas którego ludność cywilna poddawana jest traktowaniu podobnemu do tego, które jest przeznaczone dla żołnierzy. Kiedy proces ten jest zastosowany, prowadzi on do części społeczeństwo, które należy powściągać. W rezultacie militaryzacja zachowań jest potężnym mechanizmem kontroli społecznej odpowiedzialnym za podporządkowanie obywateli woli urzędników państwowych. ... Militaryzacja zachowań ma na celu stworzenie poziomu jednolitości w społeczeństwie, zależności na państwie i posłuszeństwie. Opiera się na mechanizmach kontroli społecznej, np. na różnych formach panoptyzmu i dyscypliny (jak musztra społeczna)” (Kaucz 2022:xiii).
Militaryzacja zachowań jest „wykorzystywana przez państwo, gdy jego obywatele są traktowani przez to państwo w sposób przypominający sposób, w jaki armia odnosi się do swoich żołnierzy. Innymi słowy, militaryzacja zachowań ma na celu podporządkowanie sobie społeczeństwa lub jego części (lub grupę w przypadku organizacji). Odbywa się to podobnie do tego, jak wojsko reguluje, powstrzymuje i zarządza swoimi żołnierzami” (tamże, s. 1).
Kup Teraz
Książka The Militarisation of Behaviours: Social Control and Surveillance in Poland and Ireland opublikowana została przez Palgrave Macmillan (spółka zależna Springer Nature) i jest obecnie dostępna w formie eBooka oraz w twardej oprawie https://bit.ly/3DwxZsz
#criminology #police #crimeandjustice #lawenforceriminology #police #crimeandjustice #lawenforcement #law #criminallaw #crime #surveillance #socialcontrol
